De Netflix-serie “Super Mรขles” veroorzaakt controverse door zijn buitensporige seksisme en platte humor in de Franse komedie. Het artikel benadrukt :
- Karikaturale weergave van mannelijke hoofdpersonages zonder diepgang
- Vrouwelijke personages gereduceerd tot simpele stereotypen
- Humor die vaak ongepast en beledigend is
- Een gemiste kans voor betekenisvolle discussie over moderne mannelijkheid
De nieuwe Netflix-serie “Super Mรขles” heeft een storm van kritiek ontketend vanwege zijn buitensporige seksisme en platte humor. Deze Franse komedie, gebaseerd op de Spaanse hit “Machos Alfa”, probeert de worsteling van vier mannelijke veertigers met toxische mannelijkheid te portretteren, maar faalt jammerlijk in zijn opzet. In plaats daarvan presenteert de show een reeks stereotypen en beledigende grappen die veel kijkers ertoe hebben gebracht de serie voortijdig af te zetten.
Een karikaturale weergave van mannelijkheid
De hoofdpersonages in “Super Mรขles” zijn stuk voor stuk karikaturen van de traditionele man. We zien:
- Jรฉrรฉmie: een overweldigde vader die droomt van een carriรจre bij de bereden politie als symbool van zijn verloren viriliteit
- Cรฉdric: een zelfverklaarde alfaman die het feminisme de schuld geeft van al zijn problemen
- Tom: een striptekenaar die zijn scheiding niet kan verwerken
- Tonio: een notoire vreemdganger die weigert zijn relatie officieel open te stellen
Deze eenzijdige portrettering van witte, heteroseksuele mannen mist elke vorm van nuance of diepgang. In plaats van een kritische blik te werpen op toxische mannelijkheid, vervalt de serie in platte humor en goedkope grappen. Het resultaat is een reeks afleveringen die eerder de status quo bevestigen dan deze ter discussie stellen.
Vrouwelijke personages als stereotypen
Helaas zijn de vrouwelijke personages in “Super Mรขles” niet beter af. Ze worden gereduceerd tot simpele stereotypen zonder enige diepgang:
Personage | Stereotype |
---|---|
Lรฉna | Rijke mannequin die influencer wordt |
Cรฉcile | Overbelaste moeder die oppervlakkig feminisme predikt |
Janetta | Aziatische huishoudster onderworpen aan racistische vooroordelen |
Magda | Overseksualiseerde tiener |
Deze simplistische weergave van vrouwen draagt bij aan het algemene gevoel van ongemak bij het kijken naar de serie. In plaats van genuanceerde, driedimensionale personages te creรซren, valt “Super Mรขles” terug op verouderde clichรฉs die geen recht doen aan de complexiteit van moderne genderverhoudingen.
Ongepaste humor en problematische thema’s
De humor in “Super Mรขles” is vaak ongepast en beledigend. De serie maakt veelvuldig gebruik van seksueel getinte woordspelingen en platvloerse grappen die eerder stuitend dan grappig zijn. Enkele voorbeelden van de problematische inhoud:
- Een discussie over toestemming na een geval van verkrachting binnen het huwelijk, die als “grappig” wordt neergezet
- Een personage dat feminisme de schuld geeft van zijn medische problemen
- Racistische stereotypering van een Aziatisch personage
- Overmatige seksualisering van een minderjarig personage
Deze thema’s worden oppervlakkig en zonder enige gevoeligheid behandeld, wat resulteert in een serie die meer kwaad dan goed doet in termen van maatschappelijke bewustwording. Het feit dat “Super Mรขles” momenteel in de top 2 van Netflix staat, is zorgwekkend gezien de schadelijke boodschappen die het verspreidt.
Een gemiste kans voor betekenisvolle discussie
De premisse van “Super Mรขles” had potentieel kunnen hebben om een zinvolle discussie over moderne mannelijkheid te ontlokken. Helaas kiest de serie ervoor om zich te wentelen in stereotypen en platte humor in plaats van deze kans aan te grijpen. In een tijd waarin genderkwesties steeds meer aandacht krijgen, voelt deze benadering hopeloos verouderd aan.
Ter vergelijking: andere recente Franse producties, zoals de serie “Extra” op Canal+, slagen erin om gevoelige onderwerpen met veel meer nuance en respect te behandelen. “Extra” richt zich bijvoorbeeld op het weinig besproken thema van seksuele assistentie voor mensen met een beperking, en doet dit op een subtiele en doordachte manier.
Het contrast tussen deze benaderingen laat zien hoe ver “Super Mรขles” tekortschiet in zijn poging om relevante sociale commentaar te leveren. In plaats daarvan voelt de serie aan als een pijnlijke herinnering aan verouderde attitudes die we als samenleving proberen te ontstijgen.
Uiteindelijk is “Super Mรขles” een teleurstellende productie die zijn potentieel volledig mist. In plaats van een verfrissende kijk op mannelijkheid in de 21e eeuw te bieden, vervalt de serie in gemakzuchtige stereotypen en platte humor. Voor kijkers die op zoek zijn naar thoughtprovoking entertainment over genderkwesties, zijn er gelukkig betere opties beschikbaar. Laten we hopen dat toekomstige producties lering trekken uit de misstappen van “Super Mรขles” en erin slagen om deze belangrijke thema’s met de nodige nuance en respect te behandelen.