Netflix’ adaptatie van ‘Weerwolven van Wakkerdam’ blijkt een teleurstellende vertaling van het geliefde spel naar film. Hier volgt een beknopte samenvatting :
- Zwakke plot met gedateerde humor en geforceerde ‘woke’ elementen
- Visueel aantrekkelijk met mooie kostuums en decors
- Inconsistente verwerking van spelelementen
- Mislukte integratie van jaren ’80 en ’90 muziek in middeleeuws verhaal
- Gemiste kans om de essentie van het originele spel vast te leggen
Netflix’ adaptatie van het populaire gezelschapsspel ‘Weerwolven van Wakkerdam’ had een groot succes kunnen zijn. Helaas blijkt de film met Franck Dubosc en Jean Reno uiteindelijk smaakloos, vol gedateerde grappen en referenties. Deze recensie duikt in de teleurstellende vertaling van het geliefde spel naar het grote scherm.
Een gemiste kans voor een meeslepende spelverfilming
Het oorspronkelijke ‘Weerwolven van Wakkerdam’, gecreëerd door Philippe des Pallières en Hervé Marly in 2001, is een betoverend houten spel dat spelers meesleept in een wereld van intriges en verdenkingen. Netflix’ ambitieuze poging om dit concept naar film te vertalen, beschikbaar vanaf 23 oktober 2024, mist echter de essentie van wat het spel zo boeiend maakt.
De premisse klinkt veelbelovend : wat als we daadwerkelijk in de huid van personages met magische krachten kropen, gevangen in een middeleeuws dorp bedreigd door gevaarlijke weerwolven ? Helaas valt de uitvoering tegen, zeker in vergelijking met de uitstekende Canal+ serie-adaptatie met Panayotis Pascot en Fary.
De film mist de spanning en subtiliteit van het originele spel. In plaats daarvan krijgen we een rommelige mix van gedateerde humor en geforceerde ‘woke’ elementen. Het resultaat is een film die noch de fans van het spel, noch het algemene publiek echt weet te bekoren.
Visueel aantrekkelijk, maar inhoudelijk zwak
Ondanks de teleurstellende plot, zijn er enkele positieve aspecten aan de film :
- Prachtige kostuums en decors
- Een indrukwekkende houten versie van het spel
- Bruno Gouery’s verrassende optreden
- Geschikt voor alle leeftijden
De visuele aspecten van de film zijn onmiskenbaar sterk. De aandacht voor detail in de kostuums en sets draagt bij aan de immersieve ervaring. Vooral de prachtige houten versie van het ‘Weerwolven’ spel, prominent aanwezig in de film, is een lust voor het oog.
Qua acteerprestaties steekt Bruno Gouery, bekend van ‘Emily in Paris’, er bovenuit met zijn excentrieke personage. Zijn onverwachte rol voegt een vleugje originaliteit toe aan een anderszins voorspelbare cast.
Helaas kunnen deze positieve elementen niet opwegen tegen de zwakke punten van de film. De humor voelt gedateerd aan en de pogingen om ‘inclusief’ te zijn komen geforceerd over. Het resultaat is een film die weliswaar geschikt is voor het hele gezin, maar niemand echt weet te boeien.
Muzikale miskleunen en gedateerde effecten
Een opvallend aspect van de film is de poging om muziek uit de jaren ’80 en ’90 te integreren in het middeleeuwse verhaal. Regisseur François Uzan lijkt hiermee verschillende generaties te willen aanspreken, maar het effect is eerder verwarrend dan vermakelijk.
Enkele voorbeelden van deze muzikale anachronismen :
| Originele artiest | Middeleeuwse versie | Context in de film |
|---|---|---|
| Daniel Balavoine | “Daniel Baladin en zijn Baladinettes” | Algemene achtergrondmuziek |
| Johnny Hallyday | “Allumer le feu” | Tijdens een brandstapelscène |
| Michel Sardou | Aangepaste versie van “Les Lacs du Connemara” | Om een tegenstander te intimideren |
Deze muzikale keuzes voelen geforceerd aan en dragen weinig bij aan het verhaal. Ze lijken eerder een gebrek aan creatieve inspiratie te verhullen dan een doordachte artistieke keuze te zijn.
Ook qua special effects valt de film tegen. In plaats van moderne CGI-technieken te gebruiken, kiest ‘Weerwolven’ voor een meer traditionele aanpak met kostuums en animatronics. Hoewel dit een nostalgisch eerbetoon aan films uit de jaren ’90 zoals ‘Jumanji’ zou kunnen zijn, komt het in 2024 vooral gedateerd over.
Een onwaardige vertaling van een geliefd spel
Als adaptatie van het gezelschapsspel schiet de film tekort. Hoewel het idee om de personages direct in een middeleeuwse setting te plaatsen interessant is, mist de uitvoering de essentie van wat ‘Weerwolven van Wakkerdam’ zo spannend maakt.
De verwerking van de spelelementen in de film is inconsistent :
- De Jager krijgt onverwachte bovenmenselijke kracht
- De Ziener kan plotseling gedachten lezen
- Alleen de vaardigheden van de Heks zijn enigszins trouw aan het origineel
Deze aanpassingen lijken meer ingegeven door scenariovereisten dan door een oprechte poging om de spelervaring te vertalen naar film. Het resultaat is een oppervlakkige interpretatie die de subtiliteit en spanning van het originele spel mist.
Voor liefhebbers van ‘Weerwolven van Wakkerdam’ is de Netflix-film een teleurstelling. De essentie van het spel – het psychologische kat-en-muisspel tussen dorpelingen en weerwolven – raakt verloren in een zee van flauwe grappen en oppervlakkige karakterontwikkeling.
Wie op zoek is naar een trouwere adaptatie van het spel, kan beter kijken naar de realityversie op Canal+. Deze serie slaagt erin de spanning en intriges van het originele spel vast te houden, iets wat de Netflix-film jammerlijk mist.
Uiteindelijk is ‘Weerwolven’ een gemiste kans. Ondanks enkele visueel aantrekkelijke elementen en een familievriendelijke toon, faalt de film in zijn kern : het overbrengen van de magie en spanning die ‘Weerwolven van Wakkerdam’ zo geliefd maken. Voor fans van het spel en casual kijkers alike is deze adaptatie een teleurstellende ervaring die snel vergeten zal worden.
Ik, een expert? Absoluut niet. Ik ben gewoon iemand met veel meningen en toegang tot een toetsenbord. Als je hier bent voor kant-en-klare antwoorden, maak je dan klaar om teleurgesteld te worden. Ik stel liever vragen en laat het aan jou over om je eigen conclusies te trekken.
Ik beloof je artikelen die je hoofd laten schudden (of je voeten laten trappelen). Waarom? Omdat er niets bevredigender is dan een beetje chaos toe te voegen aan je nieuwsoverzicht.
Als ik niet bezig ben met het heruitvinden van het wiel met mijn artikelen, leef ik me uit in mijn favoriete hobby’s. Ik doe aan kitesurfen, niet omdat ik er goed in ben, maar omdat de wind niet oordeelt. Ik heb een passie voor het kweken van cactusplanten, want zelfs ik heb een plant nodig die niet om aandacht vraagt. En ten slotte speel ik urenlang videogames, ervan overtuigd dat het redden van virtuele werelden veel bevredigender is dan het echte leven.
Bereid je voor om (niet echt) onder de indruk te zijn, of op z'n minst een leuke tijd te hebben. Aarzel niet om je gedachten te delen, ook al doe ik altijd alsof die van mij de beste is.
Tot snel,
Franck
- Keira Knightley en Ben Whishaw in bloedige kerstthriller ‘Black Doves’ op Netflix - 25 januari 2025
- Netflix : 12 nieuwe titels inclusief verfilming van een klassieke toptitel – Nieuws series - 22 januari 2025
- Nieuwe Netflix-spionageserie “Black Doves” met Keira Knightley en Ben Whishaw : wat is het waard ? - 21 januari 2025
