Netflix voegt de Italiaanse filmhit “C’è ancora domani” toe, die in Italië meer bezoekers trok dan blockbusters als Oppenheimer.
- De zwart-wit film vertelt een verhaal uit 1946 dat verrassend actueel blijft in het huidige maatschappelijke klimaat
- Met meer dan 5 miljoen bioscoopbezoekers heeft deze film zich ontwikkeld tot hét filmfenomeen van 2024
- De film toont het leven van Delia, onderdrukt door haar gewelddadige echtgenoot, en haar zoektocht naar vrijheid
- Regisseur Paola Cortellesi speelt zelf de hoofdrol in dit maatschappelijk relevante debuut over vrouwelijke emancipatie
Netflix verrijkt zijn aanbod met een Italiaanse filmhit die in thuisland Italië meer dan 5 miljoen bioscoopbezoekers trok. “C’è ancora domani” (Er is nog morgen) van regisseur en hoofdrolspeelster Paola Cortellesi heeft zich ontpopt tot hét filmfenomeen van 2024, waarbij zelfs blockbusters als Oppenheimer en Barbie werden overtroffen. Deze in zwart-wit gedraaide film vertelt een verhaal uit 1946 dat verrassend actueel blijkt te zijn in het huidige maatschappelijke klimaat.
Een onverwacht Italiaans bioscoopsucces dat grenzen overschrijdt
De Italiaanse filmindustrie viert een historisch moment met “C’è ancora domani”, een productie die niemand zag aankomen als kaskraker. Met meer dan 5 miljoen bioscoopkaartjes heeft deze film internationale blockbusters zoals Oppenheimer en Barbie overtroffen aan de Italiaanse kassa’s. Nu brengt streamingdienst Netflix deze sensatie naar een wereldwijd publiek.
Wat deze film bijzonder maakt is niet alleen het commerciële succes, maar ook de maatschappelijke impact in Italië. De timing van de release bleek perfect: kort na de film schokte de moord op de jonge Giulia Cecchettin het land, wat een nationale discussie over vrouwenrechten en geweld tegen vrouwen ontketende. De thema’s van de film resoneerden daardoor extra sterk bij het Italiaanse publiek.
De regisseur omschrijft haar werk als een “hedendaagse film die zich in het verleden afspeelt” – een beschrijving die de tijdloosheid van de problematiek onderstreept. Wat begon als een artistiek project werd plotseling een cultureel fenomeen dat discussies over gendergelijkheid en huiselijk geweld aanwakkerde in een land waar deze thema’s vaak nog taboe zijn.
| Film | Bezoekers in Italië | Release jaar |
|---|---|---|
| C’è ancora domani | 5+ miljoen | 2023/2024 |
| Oppenheimer | Minder dan C’è ancora domani | 2023 |
| Barbie | Minder dan C’è ancora domani | 2023 |
Een krachtig verhaal over vrouwelijke emancipatie in naoorlogs Italië
In het hart van Rome, kort na de Tweede Wereldoorlog, ontmoeten we Delia – gespeeld door Paola Cortellesi zelf. Als moeder van drie kinderen navigeert ze door een wereld waarin de bevrijding van fascisme nog niet heeft geleid tot bevrijding in haar persoonlijke leven. Haar dagelijks bestaan wordt gekenmerkt door onderdrukking door haar autoritaire en gewelddadige echtgenoot Ivano.
De enige lichtpuntjes in Delia’s leven zijn de momenten die ze deelt met haar vriendin Marisa, waar ze even kan ontsnappen aan de beklemmende realiteit thuis. De monotonie van hun bestaan lijkt te worden doorbroken wanneer de familie zich voorbereidt op de verloving van hun oudste dochter Marcella.
Echter, de ontvangst van een mysterieuze brief zet een reeks gebeurtenissen in gang die Delia dwingt om haar eigen toekomst te heroverwegen. Het verhaal evolueert van een persoonlijke strijd naar een bredere zoektocht naar vrijheid en zelfbeschikking, niet alleen voor haarzelf maar voor alle vrouwen in haar omgeving.
De kracht van het verhaal ligt in de universele herkenbaarheid van de strijd tegen patriarchale structuren, waarbij de volgende elementen centraal staan:
- De normalisering van huiselijk geweld in naoorlogs Italië
- De rol van humor als overlevingsmechanisme voor onderdrukte vrouwen
- De solidariteit tussen vrouwen als bron van kracht
- De moed die nodig is om te breken met maatschappelijke verwachtingen
- De intergenerationele impact van emancipatie
Visuele kracht en artistieke erkenning van een Italiaans meesterwerk
De keuze voor zwart-wit cinematografie is geen toevallige esthetische beslissing, maar een bewuste verwijzing naar het Italiaanse neorealisme – de gouden periode van de Italiaanse cinema. Deze visuele stijl versterkt de impact van het verhaal door een directe lijn te trekken naar filmische meesterwerken van regisseurs als De Sica en Rossellini, die ook sociale problematiek centraal stelden.
Cortellesi’s regiedebuut toont een uitzonderlijk gevoel voor visuele symboliek. Een van de meest treffende voorbeelden is hoe ze het filmframe letterlijk laat verbreden wanneer Delia het huis verlaat – een krachtige metafoor voor de verruiming van haar horizon en verlangen naar vrijheid.
De openingsscène, waarin Delia bij het ontwaken meteen een klap van haar echtgenoot ontvangt, zet onmiddellijk de toon voor het cyclische karakter van het huiselijk geweld. Toch weet Cortellesi deze zware thematiek te balanceren met momenten van humor en lichtheid, wat de film toegankelijk maakt voor een breed publiek.
De artistieke erkenning voor de film groeide gestaag:
- Première op het Filmfestival van Rome in oktober 2023
- Dominantie bij de David di Donatello-prijzen (de Italiaanse Oscars) met 19 nominaties
- Internationale distributiedeals met onder meer Netflix
- Groeiende buzz op sociale media, vooral onder jongere kijkers
Nu de film wereldwijd beschikbaar is op Netflix, krijgt dit Italiaanse fenomeen de kans om zijn universele boodschap over vrouwelijke emancipatie en verzet tegen onderdrukking te delen met een mondiaal publiek, en bevestigt daarmee opnieuw de kracht van cinema om maatschappelijke verandering te inspireren.
Ik ben Roeland van der Vliet, 48 jaar oud, en ik ben blij jullie te verwelkomen op FrankReporter.nl, waar ik mijn gedachten en analyses over actualiteit en cultuur deel. Schrijven is mijn passie, en ik houd ervan onderwerpen te verkennen die je aan het denken zetten en tot discussie uitnodigen.
Als ik niet achter mijn toetsenbord zit, vind je me waarschijnlijk op straat in Amsterdam met mijn camera in de hand, klaar om de magie van het moment vast te leggen. Ik ben ook een fan van wandelen en altijd op zoek naar nieuwe paden om te verkennen. En als ik niet buiten ben, ben ik in mijn keuken aan het experimenteren met nieuwe recepten en smaken.
Blijf op de hoogte van mijn artikelen en aarzel niet om je gedachten te delen!
Tot snel,
Roeland
- Deze Netflix-hit blijft kijkers wekenlang boeien en domineert nog steeds de top van de streamingdienst - 13 maart 2025
- Recensie : À l’aube de l’Amérique op Netflix – een genadeloze western die indruk maakt - 13 maart 2025
- Netflix-tip : inhaal deze spannende serie in minder dan 4 uur tijdens het weekend - 13 maart 2025
