De Britse thrillerserie “Adolescence” op Netflix is een technisch en emotioneel meesterwerk dat miljoenen kijkers wereldwijd boeit.
- Elke aflevering is opgenomen in één doorlopende camerabeweging, wat zorgt voor een meeslepende kijkervaring.
- Het verhaal volgt de 13-jarige Jamie Miller die beschuldigd wordt van moord op een klasgenoot.
- Sommige authentieke momenten waren ongepland, zoals Owen Cooper’s spontane geeuw tijdens een belangrijke scène.
- Brad Pitt’s productiebedrijf Plan B Entertainment staat mede achter deze productie die complexe thema’s over jeugd behandelt.
- De emotionele slotscène bevat een persoonlijk element door familiefoto’s die Stephen Graham’s gezin stiekem op de set plaatste.
Netflix heeft een nieuwe hitserie die miljoenen kijkers wereldwijd boeit. “Adolescence” is momenteel de meest bekeken serie op het platform en zorgt voor veel gespreksstof op sociale media. Deze Britse thrillerserie, geschoten in vier indrukwekkende lange takes, volgt het verhaal van de 13-jarige Jamie Miller die wordt beschuldigd van de moord op een klasgenoot. Achter deze meeslepende productie schuilen fascinerende details die de meeste kijkers zijn ontgaan.
Verborgen elementen in de populaire Netflix-serie
De Britse thrillerserie “Adolescence” heeft in minder dan een week meer dan 24,3 miljoen kijkers getrokken. Het verhaal draait om een aangrijpend politieonderzoek naar een tiener die wordt beschuldigd van een gruwelijke misdaad. Terwijl Jamie’s familie, vooral zijn vader Eddie (gespeeld door Stephen Graham), wanhopig probeert te begrijpen wat er is gebeurd, werken inspecteurs Bascombe en Frank samen met psychologe Brioni Ariston om de waarheid te achterhalen.
Een van de meest intrigerende aspecten van de serie is de unieke filmtechniek waarbij elke aflevering in één doorlopende camerabeweging is opgenomen. Deze zogeheten ‘plan-séquence’ techniek verhoogt de spanning en geeft kijkers het gevoel direct getuige te zijn van de gebeurtenissen. Regisseur Philip Barantini heeft hiermee een bijzondere kijkervaring gecreëerd die bijdraagt aan de immersieve aard van het verhaal.
De serie is een creatieve samenwerking tussen scenarist Jack Thorne, bekend van werken als “Skins”, “His Dark Materials” en “Enola Holmes”, en acteur Stephen Graham die ook in producties als “Snatch”, “Boardwalk Empire” en “Gangs of New York” heeft gespeeld. Het resultaat is een emotioneel geladen thrillerdrama dat diepgaande vragen stelt over jeugd, verantwoordelijkheid en het rechtssysteem.
Onverwachte wendingen voor de camera
Wat veel kijkers niet weten is dat sommige van de meest authentieke momenten in “Adolescence” volledig onverwacht waren. In aflevering 3, tijdens een intensieve sessie tussen Jamie en psychologe Briony, gebeurt iets opmerkelijks rond de 10:44 minuut. Hoofdrolspeler Owen Cooper geeuwde spontaan door vermoeidheid van de lange draaidagen, waarop actrice Erin Doherty improviseerde met de vraag “Verveel ik je?”
Cooper onthulde later in The One Show dat dit moment volledig ongescript was. Het was de elfde opname op de vijfde en laatste draaidag toen deze natuurlijke interactie plaatsvond. De regisseurs besloten deze take te behouden omdat het een authentieke emotionele reactie toonde die perfect paste bij de spanning tussen de personages.
Een andere weinig bekende productiefeit is dat de tweede aflevering een logistieke uitdaging vormde met meer dan 370 figuranten. De exacte verdeling was als volgt:
| Type figurant | Aantal |
|---|---|
| Tieners (schoolleerlingen) | 320 |
| Volwassenen (docenten/ouders) | 50 |
Voor deze complexe aflevering, die zich grotendeels in Jamie’s school afspeelt, waren dertien opnames nodig voordat de perfecte take werd vastgelegd. De opname die uiteindelijk werd gebruikt was de allerlaatste, gemaakt op de vijfde draaidag. Op sociale media zijn verschillende achter-de-schermen momenten gedeeld van Stephen Graham die de jonge figuranten bezoekt en bemoedigt tijdens de intensieve opnamedagen.
Hollywood-verbindingen en muzikale keuzes
Een verrassend feit dat weinig kijkers opmerken, is de betrokkenheid van een grote Hollywood-naam bij de productie. Brad Pitt’s productiebedrijf Plan B Entertainment staat namelijk mede achter deze serie. Pitt richtte dit bedrijf oorspronkelijk op in 2002 samen met Jennifer Aniston en Brad Grey, maar is nu de enige eigenaar.
Scenarist Jack Thorne vertelde aan Deadline dat hoewel Pitt niet direct betrokken was bij de creatieve beslissingen, hij wel zeer enthousiast was over het project. Thorne deelde een anekdote over een Zoom-gesprek met de Hollywoodster: “Ik kom altijd vroeg bij een Zoom-gesprek, en hij ook. We hadden dus 40 seconden waarin ik naar deze knappe man staarde en hij zei: ‘Hallo, ik ben Brad’. En ik antwoordde: ‘Ja, dat weet ik’. En toen voegden anderen zich bij het gesprek.“
De muzikale elementen in de serie bevatten ook verborgen betekenislagen. Aan het einde van aflevering 2 legt Eddie bloemen neer ter nagedachtenis aan slachtoffer Katie. De emotionele scène wordt ondersteund door een kinderkoor dat “Fragile” van Sting zingt. Wat weinig mensen weten, is dat:
- Het koor bestaat uit kinderen van de school waar de opnames plaatsvonden
- De duidelijk hoorbare solozang komt van Emilia Holliday, de actrice die Katie speelt
- Het idee voor deze muzikale keuze kwam direct van regisseur Philip Barantini
- Het lied was al vanaf het begin gepland als emotioneel ankerpunt
Persoonlijke connecties achter de schermen
De slotscène van “Adolescence” bevat een van de meest emotionele momenten uit de serie. Eddie, Jamie’s vader, stort in tranen uit in de kamer van zijn zoon, legt Jamie’s knuffel onder de dekens en fluistert: “Het spijt me, zoon. Ik had het beter moeten doen.” Stephen Graham onthulde dat deze hartverscheurende scène een diepere persoonlijke laag bevatte waar kijkers niets van wisten.
Tijdens de opname van deze laatste scène waren Graham’s vrouw Hannah Walters (die ook co-producent was en de schooldirecteur speelt in aflevering 2) en zijn twee kinderen aanwezig op de set. Ze hadden heimelijk familiefoto’s in Jamie’s kamer geplaatst met een boodschap: “We zijn zo trots op je, we houden van je papa.” Graham vertelde aan Radio Times dat deze verrassing de diepe emotie veroorzaakte die in de slotscène te zien is.
Deze persoonlijke verbinding tussen acteur en verhaal toont aan waarom “Adolescence” resoneert bij zoveel kijkers. De serie, nu te zien op Netflix, combineert technische innovatie met rauwe emoties en diepgaande thema’s die het publiek aan het denken zetten over familie, jeugd en verantwoordelijkheid in onze samenleving.
Ik, een expert? Absoluut niet. Ik ben gewoon iemand met veel meningen en toegang tot een toetsenbord. Als je hier bent voor kant-en-klare antwoorden, maak je dan klaar om teleurgesteld te worden. Ik stel liever vragen en laat het aan jou over om je eigen conclusies te trekken.
Ik beloof je artikelen die je hoofd laten schudden (of je voeten laten trappelen). Waarom? Omdat er niets bevredigender is dan een beetje chaos toe te voegen aan je nieuwsoverzicht.
Als ik niet bezig ben met het heruitvinden van het wiel met mijn artikelen, leef ik me uit in mijn favoriete hobby’s. Ik doe aan kitesurfen, niet omdat ik er goed in ben, maar omdat de wind niet oordeelt. Ik heb een passie voor het kweken van cactusplanten, want zelfs ik heb een plant nodig die niet om aandacht vraagt. En ten slotte speel ik urenlang videogames, ervan overtuigd dat het redden van virtuele werelden veel bevredigender is dan het echte leven.
Bereid je voor om (niet echt) onder de indruk te zijn, of op z'n minst een leuke tijd te hebben. Aarzel niet om je gedachten te delen, ook al doe ik altijd alsof die van mij de beste is.
Tot snel,
Franck
